Op speurtocht naar streekproducten stuitte ik op deze mand met prachtige uien. Hoe zo iets simpels zo mooi kan zijn. En niet te vergeten zonder ui zou onze keuken toch heel anders smaken. Als hulde aan de ui dit gedicht van Naomi Shihab Nye .
When I think how far the onion has traveled
just to enter my stew today, I could kneel and praise
all small forgotten miracles,
crackly paper peeling on the drainboard,
pearly layers in smooth agreement,
the way knife enters onion
and onion falls apart on the chopping block,
a history revealed.
And I would never scold the onion
for causing tears.
It is right that tears fall
for something small and forgotten.
How at meal, we sit to eat,
commenting on texture of meat or herbal aroma
but never on the translucence of onion,
now limp, now divided,
or its traditionally honorable career:
For the sake of others,
disappear.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten