Strijd was er onderhuids, maar aan de oppervlakte was het niet zichtbaar. Iedereen die wou oversteken nam dezelfde boot; eilanders en bezoekers. Je kon ook zelf de oversteek wagen met een eigen bootje, maar dat mocht geen naam hebben.
Eén familie zat zich al jaren te ergeren dat ze aan de willekeur van één partij waren overgeleverd. Wij eilanders zouden onze eigen prijzen moeten kunnen bepalen. En ze bedachten een snood plan. Ze kochten een oude schuit en begonnen een eigen veerdienst.
Maar dat ging zomaar niet. Alle verhoudingen zijn opgeschud. Een nieuwe vergezicht daar zit toch niemand op de wachten. En terwijl de eerste klanten aan boord klimmen, wordt de tegenaanval ingezet.
Varen ja, maar aanmeren nee. En varen in de haven mag... maar dan niet als de andere boot ook vaart. De burgmeester, de commissaris, het Wakend Oog: iedereen bemoeit zich er mee. Het eiland verdeelt tussen twee grote families. Ben je voor of tegen.
En wat is de voorlopig uitkomst voor de argeloze passagier? Ga je voor veilig en burgelijk dan stap je op de traditionele boot, maar wil je de uitdagende partij steunen dan klim je over een hek en ga je het avontuur aan.
Misschien toch gewoon met een eigen bootje de oversteek maken. Wel zo romantisch. En het bleef nog lang onrustig op het eiland
Geen opmerkingen:
Een reactie posten