Op deze dag zo grijs als haring schrijf
ik je een brief waarin het waait ..
Deze prachtige zin komt uit het gedicht Liefste van Tjitske Jansen uit de dichtbundel Het moest maar eens gaan sneeuwen. Hij komt bij me op als ik naar de wereld buiten kijk. Een flinke storm zou de lucht kunnen klaren en de zon vrij spel geven.
Terwijl ik Tjitske Jansen googlede vond ik van haar een radioboek uit 2007 waarin ze vertelt over hoe belangrijk haar eerste oesterervaring was. Ter illustratie hierboven een schilderij van de Nederlandse kunstenaar Roman Reisinger om het genot te illustreren.
Tjitske Jansen:
"Er was iemand aan wie ik vertelde dat de eerste oester die ik at een hele goede oester was en dat ik daar blij om was, want stel je voor dat de eerste oester die ik had gegeten zo een snottige oester was geweest. Dan had ik waarschijnlijk gedacht dat zo een oester is.
Nu werd vanwege die eerste goede oester de ervaring van het eten van elke oester in de rest van mijn leven mede bepaald door die eerste. Als ik een minder goede oester eet is dat niet erg. Die eerste speelt mee, laat door die niet zo lekkere oester heen weten hoe die oester eigenlijk is bedoeld.
That’s a nice way of looking at it zei degene aan wie ik het vertelde en dat veel mensen andersom redeneren, dat als de eerste oester excellent is alle oesters die er nog op volgen alleen nog tegen kunnen vallen. Door zijn reactie realiseerde ik me dat het inderdaad a nice way of looking at it was en dat ik geluk had gehad. Niet alleen wat betreft oesters."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten