Avontuurlijke schapen wagen zich op het Wad. Voor hun is de dijk geen einde maar een nieuw begin zoals de duinen bij Heartbreak bij de tonen van meeuwen een nieuw begin beloven aan de eenzame vluchteling.
Het goud van de Lutine zakt steeds verder weg in de Noordzee, terwijl tegelijk twee mannen zittend op het strand, de Urker visser met de buit er vandoor zien gaan.
De witte tweeling spookt in het bos terwijl tientallen mannen en vrouwen maar blijven lopen in de regen en niemand weet waar het einde is. Misschien in het weiland van de rosse grutto, waar een verloren circusartiest het verleden doet herleven of bij de mannen van hout, die maar blijven stapelen, hakken, stapelen, hakken, stapelen en hakken.
Nog een keer vanaf de Walvis zwaaien naar de verzonken schepen met een rood hoofd vol wind, avonturen, vriendschap en zand.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten