Eetbare feestjurk

Voor 100.000 dollar kan je je even Lady Gaga wanen. Restaurant 'Homestead Steakhouse' maakt voor dat bedrag een jurk op maat van rund- en varkensvlees. Hou er wel rekening mee dat je op het feest als een Assepoester moet gedragen, want langer dan een uur blijft de jurk niet goed. Terug naar de keuken voor de klok twaalf slaat, maar met voldoende vlees voor de komende maand in de vriezer.

Ik ruil deze jurk met liefde in voor een jurk gemaakt van stoffen van rode ui, aardbeitjes en verse munt. Smakelijker en mooier. Tijdens de Designweek van Eindhoven is ook de Amsterdamse Culinaire Werkplaats van Marjolien Wintjes en Eric Meursing aanwezig. Ze maken eetbare stoffen van groente en fruit. Onder het motto "think global, eat local" komen alle groenten en fruit uit de buurt.

Leuk als onderdeel van een gerecht, maar ook te verwerken in bijvoorbeeld een trouwjurk. Zo' n jurk moet bijzonder zijn, mooi en wordt, als het goed is, maar één keer gedragen. Het ís toch een mooie gedachte dat je de jurk tijdens de huwelijksnacht langzaam uitdoet door hem hapje voor hapje samen op te eten. 
(Wil je toch liever niet iets eetbaars aan, maar wel genieten van de kleuren en structuren van groente en fruit schaf dan bijvoorbeeld een wortelvaas aan van Geke Wouters)

Waddenpoezie van Pé Okx

Bij het krieken van de dag beweegt een man zich voort boven het drooggevallen Wad. Door met een zware hamer palen in het zand te slaan en daar vervolgens over te lopen baant hij zich een weg. In een wankel evenwicht beweegt hij zich voort, over een eindeloze rij palen, met voor zich de leegte van het landschap.

Ga er echt even voor zitten en geniet van de schoonheid van Boezemland gecreëerd door het landschap en kunstenaar Pé Okx.

Porscheromantiek

Zie je jezelf al weggrijden in deze prachtige Porsche. Het eerste model dat Amerika probeerde te veroveren. De hemel is strak blauw, de wind speelt met de bladeren. Tijd voor een warme trui, laarzen, leren handschoenen en een strakke zonnebril. Naar het bos sjezen we op volle snelheid door het Gooi. Na een lange wandeling, leggen we een plaid neer in de beschutting van de bolide en eten een welverdiend broodjes vitello tonnato met een glaasje champagne.

Vitello tonnato

500 gram kalfsfricandeau

6 ansjovis

blikje tonijn

mayonaise

kappertjes

olijfolie

citroensap

4 ciabattabroodjes

rucola

paar grote appelkappertjes

witte peper

zout

tijm

witte wijn

knoflook

vleesthermometer

Braad de fricandeau met een beetje olijfolie in een pan. Dit wijkt af van het officiele recept waar je het vlees kookt , maar ik vind dit lekkerder. Verwarm de oven voor op 140 graden. Doe voorzichtig wat peper en zout op het vlees. Leg het vlees in braadslee met wat witte wijn, tijm, wat verse knoflook in de oven. En braadt het mooi rose in een minuut of 30. Als de kerntemperatuur  op de vleesthermometer tussen de 65 en 70 graden aanwijst, is het vlees goed.

Ondertussen maak je de tonijnsaus. Meng de mayonaise (helemaal mooi als je die ook zelf maakt), uitgelekt blikje tonijn, kappertjes, ansjovis en wat citroensap en maak er een mooie egale massa van in de keukenmachine. Proef of het naar je zin is.

Snij het vlees in mooie dunne plakken. Neem de saus, de rucola, de appelkappertjes en het gesneden vlees apart mee en beleg het vlak voor je het op eet samen op een ciabattabroodje. Vergeet niet bijtijds een glaasje champagne in te schenken. En als er dan toch onverwacht een bui valt heb je in elk geval een heerlijk voorgerecht (tip: ook een mooi onderdeel van een buffet)

Gouden Hanekammen met cognac

Verleidelijk woven de gouden hanekammen tijdens de eerste dag van de eerste editie van de streekweken in Utrecht naar me toe. Ik negeerde ze nog even. Proefde eerst allerlei andere gekweekte soorten, maar kon het uiteindelijk niet laten en kocht een hele zak vol cantharellen. Nu het weer definitief is omgeslagen en de wind vrijspel heeft tussen de rode, gele en bruine bladeren maken we ons op voor weer een echte herfstmaaltijd ditmaal met paddestoelen en wild.

Cantharellen met hert
4 hertenbiefstukjes
1 dl cognac
potje wildfond
sjalotje genipperd
zwarte gemalen peper
zout
80 gram boter
250 gram cantharellen
beetje  verse knoflook

Kook de wildfond samen me de cognac in tot je ongeveer 1 dl over hebt. Bak de hertenbiefstukjes mooi bruin in 4-6 minuten afhankelijk van de dikte en je smaak. Haal ze uit de pan en hou ze warm in aluminiumfolie. Bak in het achtergebleven vet de paddestoelen samen met de knoflook en het sjalotje. Maak de saus af door bij de cantharellen de fond te voegen en er rustig klontjes boter door te roeren. Evt. beetje extra zout en peper toevoegen.

Everzwijn rukt op

James Corbett

De everzwijnen rukken op. In grotengetalen vernielen ze de achtertuin van meneer Paasman keer op keer. En die heeft daar schoon genoeg van. Is dit aan de rand van de Veluwe bij Putten, een maand geleden hielden deze snode snuiters huis in het centrum van Epe.

Kennelijk is de te weinig lebensraum voor de evers of misschien vervelen ze zich daar op de Veluwe. Nieuwsgierig als ze zijn wandelen ze doodgemoederd over, de door ons, getekende grenzen. Jammer voor ze dat het hele idee om natuurgebieden met elkaar te verbinden via tunnels, bruggen en speciale (snel)wegen wat dit kabinet betreft van de baan is. En dat terwijl er net berekend is dat wilde dieren in Nederland meer oplevert dan ze kosten.

Wij mensen houden van wild en trekken er daarom graag op uit om ze te spotten. Mooi om te zien, maar ook lekker op het bord...

Wildzwijnhaasje met provencaalse kruiden (2pp)

250 gram haasje van een wild zwijn (kan ook met varkenshaas)

15 groene olijven

1 teen knoflook
2 tl verse provencaalse kruiden
houten prikkertjes

Snij de olijven in stukjes. Haal de knoflook door de knoflookpers of snij de knoflook heel fijn . Meng de olijven, knoflook en de provencaalse kruiden doorelkaar. Everhaasje aan weerszijden insnijden. Vullen met mengsel. Haasje met prikkers vastzetten. Bakken de gevulde haasje mooi bruin in een minuut of 8-10. Van binnen mag het nog een beetje rose zijn. Lekker met frietjes of gebakken aardappeltjes met kleine kort gekookte spruitjes of geroerbakte groene asperges.

Hollandse garnaal op zijn Zweeds

Terwijl de zeeën steeds leger worden, is dit jaar de grijze of Hollandse garnalenvangst ongekend hoog; de prijs voor de garnalenvissers is ongekend laag. Als consument merken we er nog niet veel van, maar dat kan nog komen. Het grijze goud is veruit de lekkerste garnaal die er is. Haal op de markt of direct van de visser een flinke portie garnalen. Pel ze (en bewaar de schalen voor een mooi bisque) boven een krant. Een heerlijk prutswerkje met als beloning smaakvolle Hollandse garnaaltjes.

Gewoon vers al erg lekker. Maar met  een beetje cocktailsaus ook niets mis mee. Maar vandaag maken we een spannendere variant van dit ouderwetse voorgerecht. We houden wel van een mix van nationaliteiten. We denken zo maar dat een Zweeds tintje de Hollandse garnalen goed zal doen.

Garnalencocktailsaus op zijn Zweeds
0,5 eetlepel venkelzaad
beetje kerrie
3 eetlepels mayonnaise
2 eetlepels crème fraiche
theelepeltje mosterd
1,5 eetlepel ketchup
1 eetlepel jonge jenever
beetje worcestersaus
zout en peper
1 fijngesneden sjalot
verse dille klein gesneden
300 gram Hollandse garnalen (recept is voor 600 gram)

Alles behalve de garnalen door elkaar roeren. Serveer op een mooi bordje de garnalen met daarop wat saus en als garnering een dilletakje en evt. een dun schijfje citroen. Lekker met licht geroosterd wit brood zonder korstjes.

Terschelling oktober 2010

Zeeliefhebbers vangen bot

fotograaf Hugo Schuitemaker

Bij de zandgronden van de Rode Klif bij Warns zwemt een bijzonder visje: de Laaksumer bot. Sinds een jaar een officieel streekproduct. Eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, laat staan gegeten. Maar daar gaat verandering in komen dankzij het bijzondere initiatief Zeeliefhebbers van Hugo Schuitemaker.

Regelmatig gaat Zeeliefhebbers op pad met kleine en innovatieve vissers en legt ze vast op de plaat. Het idee is om zo vergeten visjes weer onder de aandacht te brengen. De vissen zijn niet alleen te bezichtigen je kan ze ook proeven. Het weer moet wel meewerken want afgelopen winter vingen de (zee)liefhebbers bot door de vorst.

Vuurtoren zoekt zee

Hoog in de bergen van Zwitserland staat sinds kort een Hollandse vuurtoren te stralen op zoek naar grijze golven en schepen in nood. Ze staat op 2046 meter hoog bij het dorpje Tujetsch/Sedrun bij de oorsprong van de Rijn.

Met haar ritmische stralen verlicht ze de sneeuw op de toppen van de bergen en raakt ze soms het water van het meer van Genève. Maar haar verlangen reikt verder. Ze zoekt het zout, stoere zeebonken en haar vriend Neptunes.

Ze stuurt straaltjes hoop naar de zalmforellen (Omble Chevalier) in de  rivier  in de hoop dat ze de Noordzee zullen bereiken. In 2012 zal een schip haar verlangen proberen te beantwoorden.

Zalmforel
forse zalmforelfilet van ruim een pond (of twee kleinere)
2.5 dl. witte wijn (Pinot blanc)
1 sjalot
5 peperkorrels
2 eierdooiers (op kamertemperatuur)
1 dl. slagroom
1 el. citroenrasp
1 tl. citroensap
Peper  en zout

Hak het sjalotje en kneus de peperkorrels. Kook twee deciliter wijn samen met het gehakte sjalotje en de gekneusde peperkorrels in tot er nog een beetje vocht over is. Zeef het vocht en laat het afkoelen. Bestrijk één kant van de vis met olie en bestrooi de vis met peper en zout. Verwarm de grill voor.

Doe ondertussen het ingekookte vocht samen met de eidooiers in een kom en zet deze kom in een heet waterbad (au bain marie). Klop de eidooiers op een laag vuur met tot deze dik en schuimig is. Schenk hier al kloppend steeds een beetje witte wijn bij en blijf kloppen tot een mooie gebonden saus ontstaan is. Als de saus niet pakt kan je de saus proberen te redden met een extra eidooier. Klop de slagroom door de saus en breng de saus op smaak met citroenrasp, citroensap, peper en zout. Houd de saus warm.

Leg de vis met de ingesmeerde kant naar boven op een bakplaat of met aluminiumfolie belegd rooster en grilleer de zalmforel de onder de voorverwarmde ovengrill in circa zes minuten gaar en mooi bruin. In de zomer kan je de vis ook op het houtskoolvuurtje van de bbq klaar maken

Hoerenpasta

De week is weer begonnen, maar de zon doet net of het nog weekend is en schijnt er lustig op los. De eerste blaadjes kleuren al rood en geel, de ijsjeswinkel is gesloten maar het voelt buiten aan als een zwoele zomerdag in Italië. We zoeken naar een passend gerecht. Een recept met zon, pit, een beetje hitte maar ook een-voudig, goedkoop (het is tenslotte maandag) en snel klaar te maken. Het wordt Pasta Puta, pasta voor de meisjes van plezier of ook Pasta Putanesca genoemd; pasta op de wijze van de hoer. Het komt waarschijnlijk uit Napels, maar over de oorsprong van het recept zijn vele verhalen.

Mannen die prostituees bezoeken zouden na de eerste wip een bordje voorgezet krijgen zodat ze opnieuw zin kregen en hun laatste geld in het bordeel achterlieten. Een ander verhaal gaat over vrouwen die 's middags lagen te rollenbollen en dit recept klaar maakte voor hun man omdat ze geen tijd meer hadden om uitgebreid te koken. Maar misschien heet het recept wel gewoon zo omdat het heet, intens van smaak, warm en rood van kleur is.

Tijd of geen tijd maak een dubbele portie want de volgende dag smaakt deze pasta nog intenser.

Pasta Puta

blikje ansjovisfilets

3-4  tenen knoflook
1 rode Spaanse peper (sambal kan ook)
500 gr pasta
2 blikken gepelde tomaten
200 ml droge rode wijn
2 el kappertjes
2 el zwarte olijven in plakjes gesneden

Laat de ansjovisfilets uitlekken  snij ze fijn. Snij de knoflook heel fijn. Spaanse peper wassen en steelaanzet wegsnijden. Als je van flink pittig houdt laat je de zaadjes zitten. Haal anders de zaadjes eruit. Of als je geen peper in de buurt hebt gebruik je wat sambal.

Tomaten uit blik kleinsnijden.Verhit wat olijfolie verhitten in een pan  en bak de ansjovis en knoflook en Spaanse peper kort.Tomaten en wijn toevoegen. Laat het op een laag vuurtje nog minimaal 30, maar liefst langer minuten sudderen.

Kook in een grote pan water met 1 el zout. Pasta el dente gaar koken. Proef de saus en voeg eventueel een pietsje suiker. Op het laatst de olijven en kappertjes toevoegen, nog even goed doorroeren, zodat alles warm is.  Eventueel wat kookvocht toevoegen. Lekker met wat stoere brood erbij en een glas volle rode wijn.

Er hoort officieel geen kaas op deze pasta, maar je kan er voor de liefhebbers natuurlijk altijd een handje geraspte Parmezaan bijzetten. Kunstenares Patricia A. Reed doet dat in elk geval wel (zie boven), maar die woont dan ook in Amerika.

Tafelromantiek Rutte-Verhagen...

Zullen we een hapje gaan eten? Wie vroeg wie, deze op het eerste gezicht zo onschuldige vraag? Ik weet een heel mooi tentje, dat zal je vast waarderen. Was het vervolg. De lucht was zwoel en vol belofte, het was eind juli.

En daar zaten ze dan. Allebei licht opgewonden nippend aan een goed glas wijn. Voorzichtig tasten ze elkaar af terwijl een coquille  met zwarte truffel naar binnen glijdt en wordt vergeleken met de dungesneden rauwe ossenhaas met gerookte ganzenlever. Wegdromend over het stel dat ze samen kunnen vormen. Hoe ze samen straks aan het roer staan. Liefde op het eerste gezicht. Of ze het toetje nog gehaald hebben is niet bekend...  

Al in een vroeg stadium werd de bodem gelegd voor een duurzame relatie. Eén die al snel van menu veranderde; geen kreeft, gegrilde tarbot en Bordeaux maar pizza, ravioli en afhaalChinees. Benieuwd wat ze zullen eten als het huwelijk echt beklonken wordt volgende week. In elk geval met een toetje. Ik zou zeggen chocolademousse met gebakken peren.

Chocolademousse
150 gram pure chocolade
5 eiwitten
175 slagroom

Klop de slagroom licht stijf. Smelt de chocolade in een pannentje. Sla de eiwitten tot lange pieken en spatel voorzichtig de chocolade er doorheen. Vouw daarna de slagroom losjes door het chocolademengsel. Laat het opstijven in de koelkast. Lekker met zachte verse peren.
Evt wat cacaopoeder en poedersuiker gebruiken voor versiering